තනිකඩය තවම මම

පිවිතුරුය පලමු පෙම බිහිසුනුය බිදුනු දින
ලෙන්ගතුය සුවද ඔබ සුදු හාමිනේ, තනිකඩය තවම මම

මුතු කුඩ ඉහලන මල් වරුසාවේ

මුතු කුඩ ඉහලන මල් වරුසාවේ
උඩ ඉගිලෙන විට වැහිලීනී
එබී බලා රිය කවුළු දොරින්
යට ගිය දවසේ දෑස පියා ඉගිලී

අඳුරු ලලා සෙන්කඩගල වැස්සේ
දිය දහරා පාටයි දේදුන්නේ
තෙමී තෙමී ආදර මධු වැස්සේ
ගිය දෙදෙනා අද යනවා දෙමන්සලේ...

රිය ඇතුලේ උණුසුම ඔබට දිදී
නහවයි මා රිය සක මඩ වතුරේ
නෑ හිත රිදුනේ - අදත් එදා සිහිවී
අපේ සබදකම් නෑ රියසක දන්නේ..

ප්‍රේමේ තැවුල් මැවූ ඉන්ද්‍රජාලේ ඇයයි

ආශා නිරාශා මැවූ ඈ ස්වප්න මායාවකී
ස්නේහේ ගගුල් ප්‍රේමේ තැවුල් මැවූ ඉන්ද්‍රජාලේ ඇයයි

දවාලන්න පෙම් මාරුතේ ඇයයි ළංව ඉන්නේ සිතේ
නිවාලන්න දුක් ජීවිතේ ඇයයි නිල්න මල් මාවතේ
දිවා රැයේ මා ලගයි මගේ අරුම පෙම් අංගනා

නෙතේ හැංගි හැංගී සිටී සිතේ ස්වර්ණ යහනේ නිදී
මුවේ මන්දහාසේ දිදී මගේ නින්ද ආයේ බිදී
දිවා රැයේ මා ලගයි මගේ අරුම පෙම් අංගනා

කොළොම්තොට නැත මහලු වී

කොළොම්තොට නැත මහලු වී
අවන්හල නැත පැරණි වී
එදා හඳ ම යි අදත් යෞවනයේ
එහෙත් අප දෙන්නා
බලන් කැඩපත සොඳුරියේ

කුඹ ගසක් උඩ නැවතිලා
සිනා සලමින් සඳේ ඇයි සරදම්
බලන් කැඩපත සොඳුරියේ
පාට වත්සුනු දෙකොපුලෙන් පිස දා

පෙරුම් පුරමින් හමු වෙලා
උනුන් රහසින් බැන්ද ආදර පෙම්
බලන් කැඩපත සොඳුරියේ
කුමන අරුම ද නර කෙසක් නැඟිලා!

මලක් වුනේ ඇයි නුඹ මට

මලක් වුනේ ඇයි නුඹ මට ජීවිතයට සුවඳ සලන එනමුදු සිප ගන්නට තහනම්
විලක් වුනේ ඇයි නුඹ මට ජීවිතයට සිහිල ගෙනෙන දිය දෝතක් බොන්නට තහනම්

සෞම්‍යවන්තියේ සිත සනසනා

සෞම්‍යවන්තියේ සිත සනසනා - පුණ්‍යවන්තියේ පින් පල දෙනා
රූපවන්තියේ රස කළඹනා - ප්‍රේමයද මේ කිව මැනා

ප්‍රේමයද ගංගාවකි - සෞම්‍ය සඳ එළියේ එතී
සඳ බැස ගියත් සඳ නොනවතී - සාගරය හා වෙළී යතී

පාළුවද සඳ එළියකී - රම්‍ය ජීවිත්යේ එතී
ළඟ නැති වුනත් සිත ළඟ ඇතී - ආදරේ භාවනාවකී

දිගු දෑස දුටුවාම හැ‍ඟෙනවා පෙර සේම

දිගු දෑස දුටුවාම හැ‍ඟෙනවා පෙර සේම
උන්නු හැටි මගෙ ගාව ඔය හිතට අමතකද
බිඳ දමා මගෙ සිහිනේ ඇයිද ඔබ හැංගෙන්නේ
මට දෙන්න මගෙ සිහිනේ ලඟ ඉන්න පෙරවාගේ

රෑ දිවා හිත පුරා ඇවිලිලා මේ ගින්න
තරු පවා හඬනවා ‍ඔබට නෑ තේරෙන්නේ
හිතට හිත හිමි නැතිද අහනවා හිත මාගේ
ම‍ට දෙන්න මගෙ සිහිනේ ලඟ ඉන්න පෙර වාගේ

පෙර එදා හමුවෙලා වෙළුනු හැටි මුදු පහසේ
විදිනවා දකිනවා නිහඩ රෑ දුර අහසේ
දුරම මිස ලඟ නැතිද අහනවා නෙතුමාගේ
කවදාද ඔබ එන්නේ නැතුවාද හමුවන්නේ...

සදක් නම් බැස යන්න තිබුණා

සදක් නම් බැස යන්න තිබුණා
හඩන අහසට අදුර දී
මලක් නම් ගිලිහෙන්න තිබුණා
කටු අගට ලස්සන නොදී

පරෙවි තුඩකින් විලද දුන්නට
ගිරවියක වලදන්නේ නැහැ
කදුලු බිදුවක රැදෙන ගින්දර
හිනාවක් අදුරන්නේ නැහැ

පොළව උසුලන සියලු දුක සැප
අහස් තල‍යෙනි හිමි වුනේ
පොළෝ තලයට අහස දුර බව
සිතන්නේ ඇයි මිනිසුනේ

ඔබ මා හමු වේ නම්

සිනා පිරුණු නෙතු දකිනු බැරි
මා ඔබ හමු වූ මාවත වෙන් වී - මහ පවුරක් සේ නැගී ඇවිත්
මුවේ පිපේ නම් එකම සිනාවක් යළිත් දකින්නට
ඔබ මා හමු වේ නම්

ප්‍රේමය ලොව හැම තැනම ඇති...

හැම දෙනටම හමු වෙලා ඇති. එනමුදු ප්‍රෙමය කිමෙයි කියා. හඳුනාගත් කිසි කෙනෙකු නැති...

කොහේ කොතැනක තැනේවිදෝ අපට ලෝකයක්

අපි අපේම ලොවක් තනා ගැන්ම සිහිනයක්.. සැබෑම සිහිනයක් :(

මන්දාරම් අදුර මැදින්...

මන්දාරම්.. අදුර මැදින්.. හිරිපොද වැහි වැටෙන වෙලේ.. මා හා ඇවිදන් යන්නට.. ඔබ සිටියානම්.. ඔබ සිටියානම්. ... !!!